Mijn naam is Mark Eijbaard, 38 jaar en sinds 2006 actief in de lokale politiek. De eerste 4 jaar vanaf de zijlijn, als voorzitter van de Baarnse jongerenraad. En vanaf 2010 in de “politieke arena” als steunfractielid en raadslid voor de Partij van de Arbeid. Ik ben getrouwd met Carola en wij hebben twee kinderen. Tijmen van 4 en onze sterrendochter Carlijn.
Als kleine jongen, was het politieke ambt, niet mijn droombaan. Machinist of politieagent hadden mijn voorkeur. Mijn eerste studie ging een compleet andere kant op. Ik moest en ik zou civiele techniek studeren. Bruggen bouwen dat is wat ik wilde.
Na het jaar civiele techniek ben ik snel wat anders gaan doen. Het was heel technisch en weinig menselijk. Ik ben daarna Small Business & Retailmanagement gaan studeren en in de supermarkt gaan werken. En ik moet eerlijk zeggen, de afgelopen 20 jaar, was de retail echt het leukste wat ik gedaan heb. Zowel in verschillende functies op de winkelvloer, als de afgelopen tien jaar in diverse functies op de hoofdkantoren van C1000, Jumbo en HEMA.
Vanaf 2014 kwam daar een andere baan bij. En groeide mijn enthousiasme voor de lokale politiek en de bestuurlijke verantwoordelijkheid die daarbij hoort. En juist het contact met inwoners, over problemen en uitdagingen die hun persoonlijk raken is voor mij altijd een belangrijke drijfveer geweest om politiek actief te zijn.
En dat zorgde voor interessante gesprekken. Op mijn werk zagen mijn collega’s de passie en liefde die ik voor het lokale bestuur heb. Hoe vaak ik de afgelopen vier jaar wel niet de vraag kreeg van collega’s. “Maar zou je dan ook geen wethouder willen worden? Dat past echt bij jou.”
En in mijn privéleven krijg ik de ongefilterde mening van mijn familie, die allen ook inwoners van Baarn zijn, over zowel de politiek als het functioneren van de gemeente. En ik besef me dat deze functie ook lastig zal zijn: zoveel inwoners, zoveel verschillende meningen en wensen. Ik wil benadrukken dat ik altijd open sta voor een gesprek met mede inwoners. Baarn is tenslotte van ons allemaal.
Voorzitter, de keuze om wethouder te willen worden en mij daarvoor kandidaat te stellen, is niet over een-nacht-ijs gegaan. Daarvoor heb ik bewust keuzes gemaakt in mijn eigen persoonlijke ontwikkeling. En privé en op mijn werk heb ik hierover veel gesprekken gevoerd.
De afgelopen 8 jaar heb ik gemerkt dat ik heel enthousiast word om van Baarn een nog fijner dorp te maken dan dat het al is. En gezien dat er ook nog veel werk aan de winkel is. Dat ik energie krijg van het overleg en het debat met collega raadsleden. Dat ik blij word van het contact met inwoners en organisaties.
En je moet werk doen waar je energie van krijgt en wat je leuk vindt. En in de afgelopen weken groeide dat gevoel alleen maar meer. En zo sta ik vanavond hier. Niet omdat ik er als kleine jongen van droomde, maar omdat ik er als grote jongen van ben gaan dromen.
Zo kom ik toch ook terug om wat ik na de middelbare school wilde gaan doen: bruggen bouwen. Maar dan op menselijk en bestuurlijk vlak in een dorp waar mijn hart ligt. Ons Baarn!